Na drie jaar schilderen kwam ik er achter dat het mij allemaal wat teveel was geworden. De cursus in Nunspeet, de contacten in Ermelo en de druk om te presteren ging me tegen staan. Het was al met al een belastende bezigheid geworden in plaats dat het me energie gaf. Het werd me duidelijk: even rustig aan. Zo schilderde ik minder vanaf voorjaar 2017 .
De “rust” pauze heeft me erg goed gedaan. Ik weet nu hoe ik het gemakkelijkste werk en welke aanpak mij ligt. Bovendien weet ik nu wat het betekent: “ik ben een emotionele schilder”. In 2018 was ik alweer een periode fanatiek aan het schilderen.
